Ludisia (Haemaria) discolor

Zasadniczo prezentacja tego storczyka, to czysta formalność, ponieważ okresowo dostępny jest niemal w każdej kwiaciarni. Popularność zawdzięcza nie kwiatom,

 

 

ale dekoracyjnym liściom, dzięki którym otrzymał potoczną nazwę 'storczyk klejnot' lub jak ktoś woli 'jubilerska orchidea' 

Ale trzeba przyznać, że rozrośniętej kwitnącej roślinie też nie brakuje uroku:

 

To bardzo zmienny gatunek opisywany pod wieloma różnymi nazwami.

Ludisia discolor jest to storczyk szeroko rozpowszechniony w naturze. Spotykany jest w Chinach, Birmie (Myanmar), Laosie, Tajlandii, Kambodży, Wietnamie, Malezji, Sumatrze, Borneo oraz  na Filipinach. Występuje na stanowiskach cienistych i wilgotnych wzdłuż strumieni i rzek w zimozielonych lasach na wysokości od 70 do 1100 m n.p.m.

Są to rośliny naziemne o pełzającym pokroju. Zamiast pseudobulw posiadają wyprostowane lub zwisające mięsiste, łamliwe łodygi o długości od 10 do 25 cm. Na nich gęsto skupione są szerokojajowate, ostro zakończone, barwne liście. Górna ich powierzchnia ma kolor ciemnozielony z czerwonymi, żółtymi lub białymi nerwami, a od dołu mają barwę czerwono-purpurową. Liście są błyszczące, wydaje się aksamitne.

Kwitnie przeważnie na przełomie zimy i wiosny, ale może kwitnąć w ciągu całego roku.

Wyprostowany kwiatostan wyrasta na szczycie najmłodszego dojrzałego pędu.

Na każdym pędzie kwiatowym jest kilka asymetrycznie ułożonych drobnych kwiatów, które otwierają się sukcesywnie.

Pojedynczy kwiatek utrzymuje się na roślinie od 2 do 3 tygodni.

Białe kwiaty z żółtym prętosłupem i wygiętą warżką w kształcie kotwicy mają rozpiętość około 2 cm.

 

Według niektórych źródeł kwiaty tego gatunku pachną. Nie mogę tego potwierdzić, ponieważ u mojego storczyka są one bezwonne.😟

Ludisia discolor jest storczykiem łatwo dostępnym i polecanym dla poczatkujących. Rzeczywiście jest to roślina prosta w uprawie o ile spełni się jej wymagania. Poniżej przedstawiam ogólne zasady uprawy tej orchidei

TEMPERATURA

Jest to roślina o umiarkowanych do ciepłych wymaganiach termicznych.

Najlepiej rośnie, gdy przez cały rok temperatura utrzymywana jest na poziomie 21-27°C w dzień, a nocą nie spada poniżej 14°C.

Bardzo dobrze będzie czuła się w typowych temperaturach pokojowych.

Storczyki z rodzaju Ludisia występują w zróżnicowanych warunkach środowiskowych, rosną nawet w górach, dlatego mają zdolność zaaklimatyzowania się do nieco chłodniejszych temperatur niż podane powyżej, ale wówczas rośliny nie mogą mieć zbyt wilgotnego podłoża, ponieważ będą gniły.

ŚWIATŁO

Do prawidłowego wzrostu Ludisia potrzebuje jasnego stanowiska ze światłem rozproszonym. Optymalna będzie wystawa wschodnia.
Niemniej storczyki te są bardzo tolerancyjne, więc będą rosły prawie we wszystkich warunkach oświetlenia, należy tylko unikać wystawiania ich na bezpośrednie działanie promieni słonecznych w godzinach południowych, aby nie poparzyć delikatnych liści.

Przy wyborze miejsce uprawy jest jednak małe 'ale'. Trzeba wziąć pod uwagę, że niższe natężenie światła spowoduje nadmierne wyciąganie się pędów, ciemny kolor liści oraz słabsze kwitnienie. Przy zbyt dużym oświetleniu roślina ma bardziej zwarty pokrój, obficiej kwitnie, ale za to liście blakną i stają się mniej atrakcyjne.

W ubiegłym sezonie mój storczyk rósł przy południowo -zachodnim oknie dachowym. Zakwitł wyjątkowo bogato - z jednego pędu wyrastało kilka kwiatostanów, ale liście zdecydowanie straciły na urodzie.

PODLEWANIE

Podobnie jak w przypadku większości storczyków, należy podlewać gdy podłoże lekko przeschnie. Nie można dopuszczać do tego, aby rośliny 'stały' w wodzie - to nie żaby. 😉  Zbyt długie zaleganie wody wokół korzeni może powodować ich gnicie, a za nimi całej rośliny. Szczególnie jest to niebezpieczne przy niższych temperaturach otoczenia.

Biorąc jednak pod uwagę, że w środowisku naturalnym storczyki te spotykane są na terenach wilgotnych, bagiennych, nie można też pozwolić, aby zbyt długo pozostawały suche, gdyż niekorzystnie odbije się to na ich kondycji.

Do podlewania można używać odstanej wody z kranu.

Jeżeli do podlewania używamy tylko miękkiej wody np. deszczówki, wody destylowanej lub z filtra odwróconej osmozy (RO) należy dodawać 5 - 10% wody z kranu, aby dostarczyć niezbędnego wapnia i magnezu.
I jeszcze uwaga dotycząca zraszania. W okresie intensywnego wzrostu rośliny i przy zapewnionym intensywnym ruchu powietrza można wykonać ten zabieg pielęgnacyjny używając do tego tylko czystej, miękkiej wody. Jeżeli do zraszania użyjemy wodę z kranu, lub wodę wzbogaconą nawozem po jej wyschnięciu na powierzchni liści pozostaną brzydkie plamy.

NAWOŻENIE

Hodowcy zalecają, aby w okresie aktywnego wzrostu (od wiosny do jesieni) zasilać rośliny nawozem o formule NPK  20-10-20 lub zrównoważonym 20-20-20 w ilości 1/4 dawki podanej na opakowaniu.

Częstotliwość zależy od rodzaju substratu, w którym rosną storczyki. Jeżeli jest on bardziej zwięzły i dłużej zatrzymujący wilgoć wystarczy nawozić raz w tygodniu, przy bardziej przepuszczalnym - co drugie podlewanie.

W okresie zimowym, jeżeli storczyki uprawiane są w wyższych temperaturach można zasilać je co 3 tygodnie. Przy niższych temperaturach otoczenia wskazane jest wstrzymanie nawożenia.

PRZESADZANIE

Rośliny powinny być przesadzane, gdy pędy zaczną 'wychodzić' poza doniczkę. Zabieg ten najlepiej wykonać w momencie, kiedy pojawiają się nowe korzenie, wówczas storczyk przyjmie się możliwie szybko.

Do uprawy można użyć dowolnych pojemników ważne tylko, aby miały dobry drenaż. 
Podłoże:           

W internecie i literaturze można znaleźć wiele przepisów na skład mieszanki odpowiedniej do uprawy tych storczyków. Poniżej kilka z nich:

I - 2 części włóknistego torfu, 2 części piaszczystej gliny, 1 część perlitu i 1 część drobnej kory sosnowej lub jodłowej;

II - średniej granulacji kora lub pocięte włókna paproci drzewiastej z niewielkim dodatkiem perlitu, pociętego mchu torfowca i węgla drzewnego;

III - w równych częściach pocięte włókna paproci drzewiastej lub paproci osmunda, mech torfowiec, porowaty żwir lub pumeks i kompost liściowy;

IV - mieszanka kory i zwykłej ziemia do kwiatów w równych proporcjach;

V - zwykła ziemia torfowa lub sam mech torfowiec.

Mojego storczyka uprawiam w podłożu takim jakie stosuję dla Pleione.

OKRES SPOCZYNKU

Generalnie storczyki te nie przechodzą typowego okresu spoczynku. Jednak w uprawie zimą, gdy krótkie i często pochmurne dni oraz niższe temperatury otoczenia powodują spowolnienie metabolizmu roślin wskazane jest ograniczenie podlewania, ale nie wolno dopuścić do całkowitego zasuszenia rośliny. W tym czasie należy również ograniczyć, bądź całkowicie zrezygnować z nawożenia.

Są wzmianki, że Ludisia rośnie na górskich terenach Wietnamu na wysokości  1200 m. n.p.m., gdzie notowane skrajne temperatury to 37°C i 2°C. W związku z tym niektórzy hodowcy uważają, że storczyki te powinny przejść chłodniejszy okres spoczynku w temperaturach na poziomie 15-18°C w dzień i 9-12°C w nocy. Osobiście nie stosowałam tego. Swoje rośliny uprawiam w temperaturach pokojowych, a okres spoczynku sprowadzam jedynie do ograniczenia podlewania i wstrzymania nawożenia.

Okres spoczynku kończy się w momencie pojawienia się nowych przyrostów.

ROZMNAŻANIE

Rozmnażanie tego storczyka odbywa się przez podział płożącego się kłącza. Najlepiej oddzielać części rośliny, które 'wyszły' z doniczki. Po odcięciu takiego pędu pozostawia się go na noc do wyschnięcia i następnego dnia wsadza do doniczki z właściwym podłożem. Sadzonki powinny ukorzenić się mniej więcej po miesiącu.