Pleione praecox

Pleione praecox obok Pleione humilis to jeden z pierwszych opisanych gatunków repezentujących rodzaj Pleione. Oficjalnie nastąpiło to w 1825 roku, ale zaznaczyć należy, że już w roku 1806 rośliny reprezentujące ten gatunek opisane zostały i sklasyfikowane do rodzaju Epidendrum. Przez pewien okres zaliczane były do Coelogyne, jako wysokogórscy przedstawiciele tego rodzaju. Poniżej lista synonimów storczyków znanych dzisiaj jako Pleione praecox:

Coelogyne birmanica Rchb.f. (1882) ; Coelogyne concolor Mottet (1893) ; Coelogyne praecox (Sm.) Lindl. (1826) ; Coelogyne praecox var. wallichiana (Lindl.) Lindl. (1854) ; Coelogyne praecox var. tenera Rchb.f. (1883) ; Coelogyne praecox var. sanguinea Lindl. (1854) ; Coelogyne reichenbachiana T.Moore & Veitch (1868) ; Coelogyne wallichiana Lindl. (1830) ; Cymbidium praecox (Sm.) Lindl. (1826) ; Dendrobium praecox (Sm.) Sm. (1808) ; Epidendrum praecox Sm. (1806) ; Pleione birmanica (Rchb.f.) B.S.Williams (1894) ; Pleione concolor B.S.Williams (1894) ; Pleione praecox var. alba E.W.Cooper (1951) ; Pleione praecox var. candida Pfitzer (1907) ; Pleione praecox var. reichenbachiana (T.Moore & Veitch) Torelli & Riccab. (2000) ; Pleione praecox f. candida (Pfitzer) O.Gruss & M.Wolff (2007) ; Pleione praecox var. birmanica (Rchb.f.) B.Grant (1895) ; Pleione praecox var. wallichiana (Lindl.) E.W.Cooper (1951) ; Pleione reichenbachiana (T.Moore & Veitch) Kuntze (1891) ; Pleione wallichiana (Lindl.) Lindl. & Paxton (1851)

Te niezwykłe orchidee spotykane są w północnych Indiach, Nepalu, Birmie, Laosie, Tajlandii, Wietnamie oraz w chińskiej prowincji Yunnan. Rosną w koloniach porastając omszałe drzewa i skały w mglistych pierwotnych lasach na wysokości od 1500 do 3400 m n.p.m.

Charakterystyczne dla tego gatunku są nakrapiane pseudobulwy o butelkowym kształcie mierzące od 2 do 4 cm średnicy.

Inną cechą wyróżniającą tego storczyka są "brodawki" na powłoce osłaniającej nasadę liści

Ten gatunek Pleione wytwarza przeważnie 2 wąskie eliptyczno-owalne liście o długości do 20 cm i szerokości do 6,5 cm, które jesienią przebarwiają się i opadają.

Jesienią zanim roślina wejdzie w okres spoczynku, przeważnie we wrześniu jeszcze przed opadnięciem liści, u podstawy pseudobulwy, która wyrosła w bieżącym sezonie wegetacyjnym wyrasta pęd kwiatowy

Powyżej oprócz wyrasytających kolejnych, nowych pędów widoczna jest także (z prawej strony) odbarwiona stara, pomarszczona i skurczona pseudobulwa, która zakończyła swój cykl rozwoju i zamarła po wyrośnięciu tej widocznej na zdjęciu.

W zależności od odmiany i kondycji storczyka łodyga kwiatowa osiąga długość od 7,5 do 15 cm. Na niej wyrasta jeden lub dwa zmienne liliowo-biało-różowe kwiaty o rozpiętości do 10 cm.

poniżej odmiana pochodząca z Tajlandii ; niestety u mnie nie przetrwała jednej chłodniejszej zimy... 😢 

poniżej odmiana sklasyfikowana jako Pleione reichenbachiana lub Pleione praecox var. reichenbachiana; jej także nie mam już w kolekcji przez bezskorupowe ślimaki 😠

Kwiaty Pleione praecox przyjemnie i dość intensywnie pachną, szczególnie w godzinach południowych i przy słoneczniej pogodzie.

Jak każda Pleione ta także w okresie od późnej jesieni do wczesnej wiosny musi przejść okres spoczynku, który gwarantuje roślinie dalszy prawidłowy wzrost.

W odniesieniu do gatunków kwitnących wiosną zimowanie tych storczyków jest nieznacznie krótsze i powinno przebiegać w wyższych temperaturach 5-10ºC. Szczególnie odmiany pochodzące z Tajlandii i Wietnamu będą wymagały tych wyższych temperatur.

Często zdarza się, że pseudobulwy będące w okresie spoczynku zaczynają wypuszczać nowe liście, a nawet korzenie jeszcze przed końcem roku kalendarzowego. Pomimo tego wzrostu niech nikogo nie kusi, aby rozpoczynać normalne podlewanie roślin! Nadal należy storczyki utrzymywać sucho, a jedynie sporadycznie można na parę minut zanurzyć doniczkę do połowy jej wysokości w wodzie, aby dać trochę wilgoci nowym korzeniom i zbytnio nie zasuszyć pseudobulw.

W związku z tym, że Pleione praecox częściej niż inne gatunki spotykany jest jako epifit lepiej czuje się w podłożu, w którym przeważa mech i kora, niż przekompostowana ziemia liściowa. Poza tym uprawa nie różni się od przestawionej w ogólnym temacie dotyczącym Pleione.

Rośliny utrzymane w optymalnych warunkach, zdrowe i dobrze odżywione potrafią efektownie rozrastać się i kwitnąć, co obrazują poniższe zdjęcia, które oddziela od siebie jeden sezon uprawy