Pleione praecox

Pleione praecox obok Pleione humilis to jeden z pierwszych opisanych gatunków repezentujących rodzaj Pleione. Oficjalnie nastąpiło to w 1825 roku, ale zaznaczyć należy, że już w roku 1806 rośliny reprezentujące ten gatunek opisane zostały i sklasyfikowane do rodzaju Epidendrum. Przez pewien okres zaliczane były do Coelogyne, jako wysokogórscy przedstawiciele tego rodzaju. Poniżej lista synonimów storczyków znanych dzisiaj jako Pleione praecox:

Coelogyne birmanica Rchb.f. (1882) ; Coelogyne concolor Mottet (1893) ; Coelogyne praecox (Sm.) Lindl. (1826) ; Coelogyne praecox var. wallichiana (Lindl.) Lindl. (1854) ; Coelogyne praecox var. tenera Rchb.f. (1883) ; Coelogyne praecox var. sanguinea Lindl. (1854) ; Coelogyne reichenbachiana T.Moore & Veitch (1868) ; Coelogyne wallichiana Lindl. (1830) ; Cymbidium praecox (Sm.) Lindl. (1826) ; Dendrobium praecox (Sm.) Sm. (1808) ; Epidendrum praecox Sm. (1806) ; Pleione birmanica (Rchb.f.) B.S.Williams (1894) ; Pleione concolor B.S.Williams (1894) ; Pleione praecox var. alba E.W.Cooper (1951) ; Pleione praecox var. candida Pfitzer (1907) ; Pleione praecox var. reichenbachiana (T.Moore & Veitch) Torelli & Riccab. (2000) ; Pleione praecox f. candida (Pfitzer) O.Gruss & M.Wolff (2007) ; Pleione praecox var. birmanica (Rchb.f.) B.Grant (1895) ; Pleione praecox var. wallichiana (Lindl.) E.W.Cooper (1951) ; Pleione reichenbachiana (T.Moore & Veitch) Kuntze (1891) ; Pleione wallichiana (Lindl.) Lindl. & Paxton (1851)

Te niezwykłe orchidee spotykane są w północnych Indiach, Nepalu, Birmie, Laosie, Tajlandii, Wietnamie oraz w chińskiej prowincji Yunnan. Rosną w koloniach porastając omszałe drzewa i skały w mglistych pierwotnych lasach na wysokości od 1500 do 3400 m n.p.m.

Charakterystyczne dla tego gatunku są nakrapiane pseudobulwy o butelkowym kształcie mierzące od 2 do 4 cm średnicy.

Inną cechą wyróżniającą tego storczyka są "brodawki" na powłoce osłaniającej nasadę liści

Ten gatunek Pleione wytwarza przeważnie 2 wąskie eliptyczno-owalne liście o długości do 20 cm i szerokości do 6,5 cm, które jesienią przebarwiają się i opadają.

Jesienią zanim roślina wejdzie w okres spoczynku, przeważnie we wrześniu jeszcze przed opadnięciem liści, u podstawy pseudobulwy, która wyrosła w bieżącym sezonie wegetacyjnym wyrasta pęd kwiatowy

Powyżej oprócz wyrasytających kolejnych, nowych pędów widoczna jest także (z prawej strony) odbarwiona stara, pomarszczona i skurczona pseudobulwa, która zakończyła swój cykl rozwoju i zamarła po wyrośnięciu tej widocznej na zdjęciu.

W zależności od odmiany i kondycji storczyka łodyga kwiatowa osiąga długość od 7,5 do 15 cm. Na niej wyrasta jeden lub dwa zmienne liliowo-biało-różowe kwiaty o rozpiętości do 10 cm.

poniżej odmiana pochodząca z Tajlandii ; niestety u mnie nie przetrwała jednej chłodniejszej zimy... 😢 

poniżej odmiana sklasyfikowana jako Pleione reichenbachiana lub Pleione praecox var. reichenbachiana; jej także nie mam już w kolekcji przez bezskorupowe ślimaki 😠

Kwiaty Pleione praecox przyjemnie i dość intensywnie pachną, szczególnie w godzinach południowych i przy słoneczniej pogodzie.

Jak każda Pleione ta także w okresie od późnej jesieni do wczesnej wiosny musi przejść okres spoczynku, który gwarantuje roślinie dalszy prawidłowy wzrost.

W odniesieniu do gatunków kwitnących wiosną zimowanie tych storczyków jest nieznacznie krótsze i powinno przebiegać w wyższych temperaturach 5-10ºC. Szczególnie odmiany pochodzące z Tajlandii i Wietnamu będą wymagały tych wyższych temperatur.

Często zdarza się, że pseudobulwy będące w okresie spoczynku zaczynają wypuszczać nowe liście, a nawet korzenie jeszcze przed końcem roku kalendarzowego. Pomimo tego wzrostu niech nikogo nie kusi, aby rozpoczynać normalne podlewanie roślin! Nadal należy storczyki utrzymywać sucho, a jedynie sporadycznie można na parę minut zanurzyć doniczkę do połowy jej wysokości w wodzie, aby dać trochę wilgoci nowym korzeniom i zbytnio nie zasuszyć pseudobulw.

W związku z tym, że Pleione praecox częściej niż inne gatunki spotykany jest jako epifit lepiej czuje się w podłożu, w którym przeważa mech i kora, niż przekompostowana ziemia liściowa. Poza tym uprawa nie różni się od przestawionej w ogólnym temacie dotyczącym Pleione.

Rośliny utrzymane w optymalnych warunkach, zdrowe i dobrze odżywione potrafią efektownie rozrastać się i kwitnąć, co obrazują poniższe zdjęcia, które oddziela od siebie jeden sezon uprawy

 

Po przerwie...

Spadła z kalendarza kolejna kartka, kolejna pora roku już za nami...

Z różnymi skutkami zakończył się kolejny sezon wegetacyjny w przyrodzie.

W ogrodzie praktycznie wszystko przygotowane mam na nadejście zimy, a i moje storczyki mają już okres spoczynku - Pleione 'smacznie śpią' w lodówce, a rośliny na parapecie "głodzone, suszone i chłodzone" z utęsknieniem wyglądają nadejścia wiosny .

Oczywiście to ostatnie, to takie uogólnienie, ponieważ są wyjątki, które wymagają wyższych temperatur uprawy, a co za tym idzie i częstszego podlewania. Poza tym wiele roślin właśnie teraz kwiatami odwdzięcza się za całoroczną opiekę, więc wypada poświęcić im więcej uwagi 😉

Poniżej kilka wybranych zdjęć:

Blc. Hawaiian Passion, Bl. Richard Muller i C. alaorii

Rhyncholaeliocattleya Alma Kee 'Tipmalee'

 

 

 

Dendrobium victoriae-reginae

Coelogyne barbata

Uzbierało mi się trochę materiału do opublikowania, ale dzisiaj tylko tak symbolicznie, 'na rozgrzewkę'. Między innymi do wcześniejszych temetów dodałam zdjęcia Neobenthamia gracilis i Bulbophyllum Elizabeth Ann 'Buckleberry' .

Wstawiając zdjęcia zastanawiałam się, czy przy internetowym kupowaniu storczyków jeszcze ktoś oprócz mnie dał uwieść się zdjęciom kwiatów w ofertach handlowych i 'zapomniał' sprawdzić jaki jest pokrój/wielkość nabywanej rośliny?

Neobenthamia gracilis nie był dla mnie zaskoczeniem, ponieważ przed zakupem miałam okazję zobaczyć w rzeczywistości dorosłego storczyka, ale już np. Epidendrum radicans wprawił mnie w spore zdumienie. Bo jak tu się nie zdziwić, gdy taki niewinny, uroczy kwiatuszek o długości ok. 2,5 cm

wyrasta w gronie na takiej oto 'roślince'

Na szczęście są rośliny o rozmiarach bardziej przyjaznych na parapet, np. Encyclia vitellina. Pojedynczy kwiatek ma zbliżoną barwę i wielkość jak zaprezentowany powyżej, ale całość już nie powoduje stanu przedzawałowego 😀

Podobne proporcje posiada Cattleya (Laelia) alaorii

Trzeba tylko wziąć poprawkę, że ta orchidea jest dedykowana do polubienia dla miłośników miniaturek. Ta ze zdjęcia posadzona jest to doniczki o średnicy 9 cm

Idealne proporcje kwiatów w stosunku do całej doniczki, jak dla mnie, ma niżej pokazana Pleione praecox

I niech to zdjęcie będzie zapowiedzią kolejnego tematu...

Wiosennych wspomnień ciąg dalszy

Za oknem wyczekiwany deszcz. Zapas deszczówki uzupełniany, teraz mogę oddać się przyjemności powspominania kolejnych wiosennych kwitnień. 😉

Tak się złożyło, że ostatnie wpisy zdominowały 'nie tylko one', więc dzisiaj zaprezentuję Pleione. Poniżej kilka wybranych krzyżówek.

Pleione Mandalay 'Strawberry Fields'

To krzyżówka Pln. Tongariro i Pln. Quizapu. Zarejestował ją Stephen James w roku 2003. Analizując szczegółowo jej rodowód dowiadujemy się, że dziedziczy cechy takich gatunków jak: Pln. pleionoides - 37,5%, Pln. formosana - 25%, Pln. limprichtii - 25%, Pln. albiflora - 6,25% oraz Pln. forrestii - 6,25%

Pleione Sunisa

To krzyżówka Pln. Orizaba i Pln. chunii. Zarejestrował ją David Llewelyn w 2017 roku. 

Dziedziczy ona cechy gatunków: Pln. chunii - 50%, Pln. limprichtii - 21,875%, Pln. formosana - 15,625%, Pln. albiflora - 6,25%, Pln. forrestii - 6,25%

Pozostając przy hybrydach dziedziczących w połowie cechy gatunku Pleione chunii poniżej zaprezentuję dwie niezarejestrowane:

Pleione formosana x chunii

Pleione humilis x chunii

oraz

Pleione Kima

To krzyżówka Pln. chunii i Pln. aurita, którą zarejestrował Paul Cumbleton w 2009 r.

I kolejne dwie pierwszorzędowe krzyżówki, które stworzył i zarejestrował w 2005 roku P. Cumbleton:

Pleione Marimonda - krzyżówka Pln. aurita x Pln. albiflora

Pleione Snow Monkey - Pln. yunnanensis x Pln. grandiflora

 

i inna forma tej hybrydy

Pleione Yeti

To pierwszorzędowa krzyżówka gatunków Pln. albiflora i Pln. grandiflora, zarejestrował ją Heinz Pinkepank w 2008 r.

Na zakończenie 3 hybrydy dziedziczące w połowie cechy Pln. coronaria

Pleione Josef Schwejk - krzyżówka Pln. formosana x  Pln. coronaria, którą w 2016 roku zarejestrował H. Pinkepank

niezarejestrowana Pleione limprichtii x coronaria

oraz Pleione Santorini

To jedna z form hybrydy, którą zarejestrował w 1991 r. Ian Butterfield. Jest to krzyżówka Pln. Soufriere i Pln. coronaria. Cechy gatunku Pln. coronaria dziedziczy w 50%, pozostałe to:  Pln. albiflora - 12,5%, Pln. forrestii - 12,5%, Pln. formosana - 12,5% i Pln. limprichtii - 12,5%